ΛΑΒΡΑΚΙΑ ΣΤΑ ΡΗΧΑ

Ενώ πολλοί είναι εκείνοι που προτιμούν τη θαλπωρή του σπιτιού τους τις κρύες νύχτες του χειμώνα, με το καλοριφέρ στο φουλ, εγώ και μερικοί φίλοι αντίθετα ανυπομονούμε για τον ερχομό τους. Ο λόγος είναι ένας και μοναδικός, το ψάρεμα του λάβρακα.

Ο φετινός χειμώνας ξεκίνησε ηλιόλου­στος και αυτό ομολογώ ότι άρχισε να με ανησυχεί, όχι όμως ότι μείναμε αψάρευτοι, ασχοληθήκαμε με άλλου είδους ψαρέματα.

Σε αναμονή, λοιπόν, των πρώτων κρύων και κάποιου μηνύματος από την περιοχή που με ενδιέφερε, από την οποία κάθε χρόνο παίρνουμε καλά κομ­μάτια, χτύπησε το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής, ο Χρηστάκης μου αναφέρει πως τα πρώτα λαβράκια πιά­στηκαν, παροτρύνοντας με να επισκεφτώ την περιοχή.

Ο τόπος όπου ψαρεύουμε τα λαβράκια είναι η θαλάσσια περιοχή που εκτείνεται από τον κόλπο της Καβάλας μέχρι τον κόλπο της Κεραμωτής. Είναι τόπος που κρατά πάντα καλά και πολλά ψάρια. Στην περιοχή εκβάλουν δύο ποτάμια και υπάρ­χουν και οι είσοδοι και έξοδοι δύο ιχθυο­τροφείων καθώς και αρκετά μυδοτροφεία. Τα ψάρια βρί­σκουν άφθονη τροφή εκεί κι εμείς βρί­σκουμε άφθονα ψάρια.

Βέβαια αυτό δεν είναι πάντα σίγουρο, καθώς την περιοχή «λυμαίνονται» οι «επαγγελματίες», που άλλοτε σέρνουν τα δίχτυα τους 10 μέτρα (κυριολεκτώ) από την ακτή και κάποιοι ερασιτέχνες με τα κρυσταλιζέ τους δίχτυα που «ρημάζουν» τον τόπο.

Από ότι έχω πληροφορηθεί όμως, το λιμεναρχείο Καβάλας κάνει αρκετούς ελέγχους στην περιοχή, αλλά με κυριότε­ρο βάρος στον έλεγχο των ερασιτεχνών. Καλός ο έλεγχος, αλλά προς όλες τις κατευθύνσεις και χωρίς διακρίσεις.

Για να φθάσουμε στην περιοχή, από την εθνική οδό Καβάλας - Ξάνθης και από το χωριό Ποντολίβαδο, στρίβουμε δεξιά στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο, ο οποίος μας οδηγεί στην θέση «Τιμάρι», επίνειο των κατοίκων της περιο­χής.

Τα μικρά σκάφη πέφτουν εύκολα με τη βοήθεια δύο, τουλάχιστον, ατόμων από μια γλίστρα που υπάρχει στο σημείο. Επτά το πρωί και φθάνοντας στην παραλία, ο Χρήστος με τον Τόλη και το Μανόλη είναι έτοιμοι, έχοντας ρίξει ήδη στο νερό τις βάρκες.  Οι βάρκες σχίζουν τα ήρεμα νερά του κόλπου και μας μετα­φέρουν στα γνωστά σημεία που είναι οι εκβολές των ποταμών και ο βυθισμένος λιμενοβραχίονας. Το βάθος στην περιο­χή κυμαίνεται από 20 εκατοστά μέχρι και δύο μέτρα κατά μήκος της ακτής. Ο βυθός με τα συνεχή περάσματα που του έχω κάνει είναι χαρτογραφημένος, απο­τελείται από άμμο και έντονη φυκιάδα με ενδιάμεσα κενά, ιδανικός τόπος για τον λάβρακα, που του αρέσει να κρύβεται πότε στις φυκιάδες, περιμένοντας να επιτεθεί στο ανυποψίαστο θήραμα, και πότε να κάθεται κάτω στην άμμο, αφήνο­ντας να τον παρασύρει ο κυματισμός, παριστάνοντας το άψυχο αντικείμενο.

Το λαβράκι είναι ένα ψάρι αχόρταγο, αρπακτικό, το οποίο έχει την ικανότητα να προσαρ­μόζεται σε οποιοδήποτε περιβάλλον. Το συναντάμε σε πολύ ρηχά νερά, σε λιμά­νια, σε λιμνοθάλασσες, σε ποτάμια και γενικά όπου υπάρχει άφθονη τροφή κοντά στην ακτή. Οι περιοχές όπου εκβάλουν ποτάμια αποτελούν ένα περιβάλλον πλούσιο σε ζωή και ταυτόχρονα το αγα­πημένο του λάβρακα, καθώς εκεί βρίσκει εύκολα την τροφή του, ψάχνοντας για μικρά ψάρια που βόσκουν στην εύφορη αυτή περιοχή. Τον ψαρεύουμε όλο το χρόνο, αλλά ο χειμώνας είναι η καλύτερη εποχή, ιδιαίτερα τους μήνες Ιανουάριο μέχρι Μάρτιο, καθώς βγαίνει σε πολύ ρηχά νερά, ακόμη και σε μερικά εκατο­στά, Κυνηγά κυρίως τη νύχτα, αλλά ψαρεύεται επίσης την αυγή και το σού­ρουπο. Μπορεί να ψαρευτεί με πολλούς και διάφορους τρόπους, όπως με συρτή, από την ακτή, με καθετή κ.λπ., εμείς ασχοληθήκαμε με την τεχνική της συρτής και αυτήν θα αναλύσουμε.

Καθώς πρόκειται για ένα πολύ καχύ­ποπτο, αλλά και ταυτόχρονα μαχητικό ψάρι, που το βάρος του μπορεί να φθάσει μέχρι και τα πέντε κιλά (στη συγκεκριμένη περιοχή), προτιμήσαμε καλάμια spinning catana 2.10m με action 10-30γρ και καλαμια βάρκας beast master 210m με action 250gr. Ο μηχανισμός δεν χρειάζεται να είναι ιδιαίτερα μεγάλος, αρκεί να παίρνει γύρω στα 150 μ. πετονιάς ή νήματος διαμέτρου 0,30mm. Τα παράμαλλα που χρησιμοποιώ πάντα είναι αόρατα της Asso ή της Sakana με διάμετρο 0,25mm μέχρι το πολύ 0,35mm, επειδή η περιοχή κρατά καλά κομμάτια, Στην μία άκρη του παράμαλλου, που έχει μήκος 4 - 5 μ., δένουμε το ψεύτικο ψαράκι σε απο­μίμηση γαύρου ή αθερίνας, σε δια­στάσεις 9-13 εκατοστά, επιπλέον της Shimano το Hirame  Special minnow σε κωδικούς χρωμάτων  04Τ, 05Τ, 06Τ και 08Τ 

SIMANO HIRAME SPECIAL MINNOW

και της Rive 2 Sea τα  Target Minnow,

 Sock Minnow,

 Sea Bass Minnow,

Jerky Minnow,

 και Triho Minnow,

 και στην άλλη άκρη το στριφτάρι πολύ καλής ποιότητας. Εάν δεν διαθέτουμε καλά­μια, μπορούμε να τα ψαρέψουμε και με καρούλια φορτωμένα με πετονιά 0,40 – 0,50mm, κρατώντας την πετονιά στο χέρι. Ξεκινάμε το ψάρεμα μας, λοιπόν, ρίχνοντας ο καθένας κι από ένα δια­φορετικό ψαράκι, ώστε να εντοπίσου­με πιο εύκολα ποιο είναι αυτό που δου­λεύει καλύτερα, καταλαβαίνοντας το από τα κτυπήματα που δέχεται, Με στα­θερή ταχύτητα 2-3 κόμβων κινούμαστε κατά μήκος της ακτής και σε βάθος από 30 εκατοστά μέχρι δύο μέτρα. Αφήνου­με πίσω μας το ψαράκι, σε απόσταση από την πρύμνη περίπου 40 - 50μ., ρυθ­μίζουμε τα φρένα του μηχανισμού σε τέτοιο σημείο, ώστε να μην μας παίρνει το ψαράκι, πετονιά από τον μηχανισμό, καθώς επιπλέει. Από τη στιγμή που θα πιαστεί το ψάρι, ρυθμίζουμε προοδευ­τικά τα φρένα, μέχρι ενός προκαθορι­σμένου σημείου, που θα έχουμε εκ των προτέρων τεστάρει ότι είναι ασφα­λές.

Ο Τόλης, που πρόσφατα μας επισκέφθηκε από τη Γερμανία, άρχισε να καλεί τα λαβράκια μιλώντας τους Γερμανικά, καθώς, όπως ισχυρίζεται, οι επιτυχίες του στο ψάρεμα οφείλονται στο ότι μιλούσε στα ψάρια. Τι θα ακούσουμε ακόμη! Συνεχίζοντας τη συρτή μας και παίρνο­ντας τη στροφή ανοιχτά, Seabass Minnow δέχτηκε ένα χτύπημα, καθώς η μύτη του Beast Master 210 ML καλαμιού έγειρε προς τη θάλασσα, τίποτε περισσότερο όμως. Έχοντας διανύσει ήδη μία φορά την καθορισμένη διαδρομή που ψαρεύουμε συνήθως, δεν έχουμε κάποιο μήνυμα για την ύπαρξη ψαριών. Συνεχίζουμε όμως με αρκετή υπομονή, καθώς το ψάρεμα της συρτής απαιτεί τεράστια αποθέματα υπομονής.

Συνεχίζουμε, το καλάμι Beast Master 210M του Τόλη βουτάει προς το νερό και ο μηχανισμός Shimano exage 6000 αρχίζει να τσιρίζει. Με μεθοδικές κινήσεις ο Τόλης δίνει τη μάχη του με το ψάρι, υποβοηθούμενος από τον Χρήστο. Οι υπό­λοιποι συνεχίζουμε να τους παρακολου­θούμε μέχρι που ακούστηκε το επιφώ­νημα χαράς του Τόλη, καθώς ο Χρήστος είχε καταφέρει να αποχιάσει το ψάρι και να το ανεβάσει στη βάρκα. Γεμάτος χαρά το ανασηκώνει και μας το δείχνει, ένας λάβρακας δύο περίπου κιλών στολί­ζει τη βάρκα τους και ο Τόλης, γεμάτος ικανοποίηση, φωνάζει: «Είδες που τα λαβράκια μόνο Γερμανικά καταλαβαί­νουν;». Σέρνοντας τα ψεύτικα ψαράκια  δύο ώρες τελείως άπραγοι, έχοντας δοκιμάσει όλα τα ψαράκια, και με το Μανόλη να ξεφυσά και να ανάβει το ένα τσιγάρο μετά το άλλο, καθώς δεν είναι και πολύ της υπομονής, το ψεύτικο ψαρά­κι που λίγο πριν είχα βάλει σε απομίμηση αθερίνας δέχθηκε το μοιραίο χτύπημα, καρφώνοντας το ψάρι που με τη σειρά του έκανε το μηχανισμό του καλαμιού μου να βγάλει τον υπέροχο γνωστό σε όλους μας ήχο.

Καθώς αδειάζει η μπομπίνα του μηχανι­σμού, κάνω κράτει τη μηχανή και παίρνω στα χέρια το καλάμι, ρυθμίζοντας σταδια­κά τα φρένα.

Από την αντίσταση που έχω στο καλάμι καταλαβαίνω πως ο αντίπαλος δεν αστειεύεται. Όποτε μου ζητάει του δίνω και όποτε με αφήνει μαζεύω γρήγορα. Με δυνατά κεφάλια το ψάρι προσπαθεί να απελευθερωθεί από τα δεσμά του, κάνοντας την αδρεναλίνη μου να φθάσει στα όρια της. Η καρδιά μου κοντεύει να σπάσει, καθώς όσο αργεί να πλησιάσει στη βάρκα, μαύρες σκέψεις περνούν από το μυαλό μου, έχοντας εναποθέσει τις ελπίδες μου στον πολύ καλό μηχανισμό και στο παράμαλλο. Μετά από πάλε­μα λίγων λεπτών, το υπέροχο ασημογκρί φάνηκε δίπλα στη βάρκα. Με την καθο­δήγηση μου ο Μανόλης αποχιάζει το ψάρι και ο λάβρακας βρίσκεται στη βάρκα μας.

Μένω για λίγο ακίνητος, θαυμάζοντας αυτό το υπέροχο ψάρι των 1800 γρ. Αυτή η στιγμή φίλοι μου δεν πληρώνεται με τίποτα, είναι η στιγμή που έρχεσαι σε πρώτη επαφή με το ψάρι που αγγίζεις και θαυμάζεις το μεγαλείο του, την ομορφιά του, τη μαχητικότητα του για την ελευθε­ρία. Παίρνοντας κουράγιο από την επιτυ­χή έκβαση της μάχης, συνεχίζουμε τη συρτή μας, καθώς έχουμε λίγο χρόνο ακόμη. Στο πέρασμα μας ανοιχτά από την μπούκα του λιμανιού και οι δύο βάρκες δεχόμαστε την επίθεση σχεδόν ταυτό­χρονα από δύο ψάρια.

Οι μύτες λυγίζουν και οι μηχανισμοί τσι­ρίζουν για μια ακόμη φορά, το ίδιο συναί­σθημα κυριαρχεί και πάλι.

Ο καθένας μας δίνει τη μάχη του με το ψάρι, φαίνεται όμως πως και πάλι θα κερδίσουμε στα σημεία, καθώς μηχανι­σμός και αρματωσιά έχουν ήδη περάσει το crash test. Έτσι, σε λίγα λεπτά ο Τόλης ανεβάζει ένα λαβράκι 1500γρ, κι εγώ ένα 1700γρ. Έχοντας ήδη η κάθε βάρκα από δύο αξιόλογα ψάρια, οι απόψεις για το πώς θα τα απολαύσουμε δίνουν και παίρνουν. Τη λύση δίνει ο Μανόλης, ο οποίος τηλεφωνικά παραγγέλνει στη σύζυγο του να ανάψει την ψησταριά, Πράγματι, δεν αλλάζω με τίποτα ένα καλοψημένο λαβράκι στα κάρβουνα, συνοδευμένο με πολύ καλό τσίπουρο που μόνο ο κυρ - Γιώργος Κεφάλας ξέρει να κάνει. Να περνάτε όλοι σας καλά!