Εδώ και πολύ καιρό προγραμματίζαμε μια ψαρευτική εξόρμηση στην Σαμοθράκη για ψάρεμα με μολύβι φύλακα με ζωντανό. Καταφέραμε με πολύ κόπο να συλλέξουμε 11 σουπιές ζωντανές τις οποίες και διατηρούσαμε μέσα σε ένα κιούρτο ταΐζοντάς τες κατά διαστήματα ώστε να μην αλληλοφαγωθούν. Όταν ο καιρός μας το επέτρεψε το εξάμετρο σκάφος του Παναγιώτη βγήκε από το γραφικό λιμανάκι της Κεραμωτής με κατεύθυνση την ξέρα της Σαμοθράκης που θα ασκούσαμε την τεχνική αυτή. Μετά από δυόμιση ώρες δρόμο καθώς πλησιάζαμε στον τόπο, ο καιρός άλλαξε απότομα και από ΒΑ 2 Bf γύρισε σε ΝΑ 4-5Bf.
Είναι κάτι που το έχουμε συναντήσει πολλές φορές κατά το παρελθόν αφού στο νησί του Αιόλου επικρατούν πολλές φορές τοπικοί άνεμοι που επηρεάζουν τον καιρό γύρω από το νησί με αποτέλεσμα αν είσαι εξοπλισμένος για ένα μόνο είδος ψαρέματος να είσαι δεμένος στο λιμάνι και να πίνεις τα ουζάκια σου στα παραλιακά ταβερνάκια του νησιού. Έχοντας όμως την εμπειρία παλαιοτέρων ετών είχαμε εφοδιαστεί εξοπλισμό για κάθε τεχνική. Απίκο, εγγλέζικο, spinning, jigging, kabura και Lucanus ήταν όμορφα τακτοποιημένα στο σκάφος περιμένοντας την ώρα τους. Έτσι αν και αρχικά μας στεναχώρησε λίγο το ότι δεν θα ασκούσαμε την τεχνική για την οποία αποφασίσθηκε αυτό το ταξίδι, αποφασίσαμε να μπούμε στο λιμάνι και να ασχοληθούμε λίγο με την τεχνική του spinning μέχρι να κοπάσει ο καιρός, χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα. Αυτό δεν πτόησε το ηθικό μας αφού είχαμε στην διάθεσή μας δύο ολόκληρες ημέρες.
Το απομεσήμερο ο καιρός έπεσε, και κατευθυνθήκαμε και πάλι προς την ξέρα, αλλά τα δυνατά ρεύματα της περιοχής δεν επέτρεπαν το σκάφος να πηγαίνει σωστά πιάνοντας πολλές φορές την ταχύτητα των 2,5 knots και το μολύβι να βρίσκεται πολύ ψηλότερα από την ζώνη ψαρέματος. Θέλοντας να μην αποχωρήσουμε αμαχητί αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε την τεχνική του vertical jigging. Αξιοποιώντας τον τρόπο κατασκευής των butterfly jigs της Shimano που τα κάνει να βυθίζονται πολύ γρήγορα και κάθετα στο νερό φτάνοντας στο βάθος των 100 μέτρων σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα, αρχίσαμε να ανιχνεύουμε την ξέρα. Το μυστικό στην όλη διαδικασία είναι να καταφέρουμε να συγχρονίσουμε καλάμι και μηχανισμό κατά την διάρκεια του ανεβάσματος του τεχνητού. Προσπαθούμε με αυτό τον τρόπο να προκαλέσουμε την επιθετικότητα των μεγάλων ψαριών όπως είναι οι συναγρίδες τα φαγκριά και τα μαγιάτικα τα οποία πολλές φορές αντιδρούν από ένστικτο και όχι από διατροφική επιθυμία. Έχει παρατηρηθεί κατά το παρελθόν ασκώντας αυτή την τεχνική πως οι επιθέσεις που δέχθηκαν τα τεχνητά μας ήταν άσχετες με τις ώρες που τρώνε τα ψάρια. Ακόμη και από τον τρόπο που πιάνονται πολλές φορές διαπιστώνουμε ότι σκοπός ορισμένων μεγάλων ψαριών είναι να διώξουν από την περιοχή τους τον παρείσακτο εισβολέα και όχι να τον φάνε. Στην προσπάθειά τους να τον χτυπήσουν με την μουσούδα τους καρφώνονται στα αιχμηρά αγκίστρια των μεταλλικών jigs. Χρησιμοποιήσαμε τα καλάμια Beastmaster BX με μήκος 1.83 μέτρα και βάρος jig 85-200gr και 160-420gr καθώς και τα καλάμια Speedmaster AX και Jigrex AX σε μήκος 1.83 και 1.65 μέτρα αντίστοιχα και με βάρος jig 85-200gr. Τα εφοδιάσαμε με τους μηχανισμούς Torium 30, Calcutta 400, Torsa 30 και Ultegra 5500 xsb. Στις μπομπίνες των μηχανισμών είχαμε φορτωμένα ψιλά νήματα από 0,23 έως 0,28 mm διάμετρο της Power Pro.
Επιλέξαμε αυτά τα καλάμια για την δύναμή τους και την ευλυγισία τους. Από την άλλη διαθέτοντας μια δράση κορυφής δίνουν μια σωστή ζικ-ζακ κίνηση στα μεταλλικά butterfly jigs. Η ανίχνευση του τόπου άρχισε και τα τεχνητά δοκιμάζονται αλλάζοντάς τα ανά διαστήματα της μισής ώρας με συχνά περάσματα πάνω από τα κομμάτια της ξέρας. Η μηδενική ελαστικότητα του νήματος μας έδειχνε τα χτυπήματα των ψαριών στην μύτη του καλαμιού. Χτυπήματα όμως που σκοπό είχαν να διώξουν τον εισβολέα από τον χώρο τους και όχι να τον φάνε. Έχοντας όμως εστιάσει την προσοχή μας στο σημείο που δεχθήκαμε αυτές τις επιθέσεις ξανακατεβάζουμε τα τεχνητά μας θέλοντας να προκαλέσουμε μια πιο βίαιη επίθεση ώστε να έχουμε το κάρφωμα του ψαριού. Η προσπάθειά μας αυτή δεν άργησε να στεφθεί με επιτυχία όταν μια συναγρίδα καρφώθηκε και άρχισε να δίνει τα πρώτα κεφάλια, παίρνοντας λίγα μέτρα από το νήμα του μηχανισμού. Στην συνέχεια άρχισε το τρομπάρισμα του καλαμιού φροντίζοντας να κρατάμε πάντα επαφή με το ψάρι, μέχρι που είδαμε την ροζ απόχρωση του ψαριού να πλησιάζει προς το σκάφος μας σκασμένο.
Με την βοήθεια της απόχης καταφέραμε να ανεβάσουμε μια τρίκιλη συναγρίδα. Συνεχίσαμε για λίγο ακόμη την τεχνική του jigging μέχρι ο ήλιος να δύσει χωρίς όμως αποτέλεσμα. Πήραμε τον δρόμο του γυρισμού για το λιμάνι ευχαριστημένοι που έχοντας προνοήσει για εναλλακτικές λύσεις ψαρέματος, δεν μείναμε αψάρευτοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου