ΒΑΘΕΙΑ ΚΑΘΕΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΔΥΝΑΤΑ ΘΥΡΑΜΑΤΑ

Μια από τις πιο συναρπαστικές τεχνικές ψαρέματος είναι η βαθειά καθετή, που αν ασκηθεί σωστά και με τον κατάλληλο εξοπλισμό είναι σίγουρο ότι θα μας χαρίσει μοναδικές στιγμές απόλαυσης και ιδιαίτερα μεγάλα θηράματα. Όταν λέμε βαθειά καθετή εννοούμε φυσικά την καθετή που ασκούμε σε βάθη από εκατό μέτρα και πάνω. Τα πιο συνηθισμένα βάθη που αναζητούμε μεγάλα θηράματα είναι της τάξης των 170-350 μέτρων. Σ’ αυτά τα βάθη αναζητούμε μεγάλους βλάχους, μουσμούλια, σκόρπαινες, μπακαλιάρους, φαγκριά, τσαούσια κ.λ.π. Για να φτάσει όμως κανείς σε τέτοια βάθη θα πρέπει να διαθέτει σκάφος ειδικά κατασκευασμένο για ανοιχτή θάλασσα, αφού για να φτάσουμε σ’ αυτά τα βάθη θα χρειαστεί να διανύσουμε αρκετά ναυτικά μίλια από την ακτή.
Έτσι λοιπόν ένα σκάφος αυτής της κατηγορίας σωστά εξοπλισμένο με όλον τον απαιτούμενο εξοπλισμό από πλευράς ασφαλούς πλεύσης θα ήταν το ιδανικό. Εδώ δεν χρειάζονται ηρωισμοί ή έλλειψη σεβασμού προς την θάλασσα. Είναι πολύ δύσκολο σκάφη που δεν είναι κατασκευασμένα για ανοιχτή θάλασσα να ανταπεξέλθουν σωστά σε ένα ξαφνικό ξέσπασμα του καιρού, θέτοντας την ζωή των επιβαινόντων πολλές φορές σε κίνδυνο. Ο εφοδιασμός του σκάφους με δύο μηχανές ή μια κύρια και μια βοηθητική καθώς και το μεγάλο τανκ βενζίνης είναι από τον κύριο εξοπλισμό που δεν θα πρέπει να κάνουμε παραχωρήσεις. Ακολουθούν ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός, GPS, βυθόμετρα, RADAR, VHF, και όλα εκείνα τα σωστικά μέσα που απαιτεί ο γενικός κανονισμός λιμένα. Πάντα πριν ξεκινήσουμε μέχρι την τελευταία στιγμή διασταυρωμένη πρόγνωση καιρού, από πολλές πηγές, για να μην κάνουμε άσκοπα έξοδα τους δύσκολους αυτούς καιρούς και ξεκινάμε για το σημείο μας, γεμάτοι πάντα αισιοδοξία. Με ένα σκάφος Greta Mare δέκα μέτρων ένα πρωινό εξορμήσαμε για ένα μακρινό ψαρότοπο ανοιχτά του Αγίου Όρους για ένα ψάρεμα βαθειάς καθετής, το οποίο ήταν εξοπλισμένο με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας από πλευράς ηλεκτρονικού εξοπλισμού. Το σκάφος αυτό ανήκει στον Μανόλη Κοράκη, ο οποίος σημειωτέων ασχολείται εδώ και χρόνια με τον αλιευτικό τουρισμό. Διαθέτει το σκάφος του έναντι αμοιβής για κάθε ενδιαφερόμενο ερασιτέχνη ψαρά που θέλει να ζήσει μοναδικές στιγμές σε υπέροχους ψαρότοπους. Περισσότερες πληροφορίες μπορεί κανείς να βρει στην ιστοσελίδα του www.kavalasportfishing.gr Η ώρα αναχώρησης ορίσθηκε στις τρεις τα ξημερώματα στο γραφικό λιμανάκι της Ηρακλείτσας. Πράγματι οι τέσσερις φίλοι, ο Αλέξης, ο Γιάννης, ο Παναγιώτης και ο γράφων  ήμασταν στον ντόκο με τον εξοπλισμό μας περιμένοντας τον καπετάνιο να έρθει για να ξεκινήσει το φόρτωμα. Δεν αργήσαμε πολύ με γρήγορες κινήσεις χέρι-χέρι τα πράγματα πέρασαν στην ευρύχωρη κουβέρτα του σκάφους. Λύθηκαν οι κάβοι και το σκάφος γλιστρώντας απαλά βγήκε από το ασφυκτικά γεμάτο από σκάφη λιμανάκι της Ηρακλείτσας. Με ταχύτητα 15ν.μ. φτάσαμε σε 3,5 ώρες στο σημείο που θα ψαρεύαμε. Ο Γιάννης έπιασε την βαριά άγκυρα τεσαροχάλι και την άφησε να γλιστρήσει στο νερό. Το βάθος 180 μέτρα με ένα απότομο κατέβασμα που έφτανε τα 250 μέτρα. Λόγω των ισχυρών ρευμάτων το σκάφος δεν μπορούσε να κρατηθεί σωστά και αναγκασθήκαμε να σηκώσουμε και να ρίξουμε τρεις φορές, γεγονός που μας καθυστέρησε για καμιά ώρα. Στην τέταρτη προσπάθεια το σκάφος ακινητοποιήθηκε και ακολούθησε ένα μικρός οργασμός προετοιμασίας από όλους μας. 

Τα καλάμια που χρησιμοποιήσαμε ήταν της Shimano και συγκεκριμένα το Beast Master 20-30lbs, το Beast Master 210ML και το Antares 20-30 lbs, όλα τους δυνατά, παραβολικά και ευαίσθητα ταυτόχρονα στην μύτη, ώστε να αντιλαμβανόμαστε τις τσιμπιές των ψαριών, εφοδιασμένα με τους ηλεκτρικούς μηχανισμούς της Shimano, Dendu maru 4000, και Dendu maru 1000 και 4000 plays, ικανούς να αντέχουν τα μεγάλα φορτία. Στην μπομπίνα των μηχανισμών έχουμε περάσει νήματα 25-35lbs τα οποία λόγω της μικρής διατομής τους δεν παρουσιάζουν αντίσταση στα θαλάσσια ρεύματα, δίνοντάς μας άμεση επαφή με τα τσιμπήματα των ψαριών. 

Οι αρματωσιές μας αρχικά απευθύνονται σε μουσμούλια, αποτελούμενες από 10-12 αγκίστρια και αργότερα αλλάζοντας σε πιο εξειδικευμένες που απευθύνονται σε φαγκριά, βλάχους και σκορπίνες. Μάνα 0,62mm και παράμαλλο 0,52mm fluorocarbon ή μη περιμένοντας το μεγάλο θήραμα. Τα δολώματά μας αποτελούνται από γάμπαρι κατεψυγμένη, σαρδέλα ολόφρεσκη, θραψαλάκι και σωλήνα. Κόβονται και δολώνονται σε αγκίστρια Νο 1 στις μουσμουλιέρες. Οι πρώτες αρματωσιές πέφτουν στο νερό και  με τα μισόκιλα μολύβια μας στην άκρη τους, παίρνουν τον δρόμο γρήγορα γρήγορα για τον βυθό. Η ανησυχία μας μεγαλώνει όταν βλέπουμε πως δεν παίρνουμε καμία τσιμπιά, πράγμα παράξενο σε ένα τόπο που κρατάει μουσμούλια. Μετά από προτροπή του Αλέξη ο οποίος είχε ξαναψαρέψει στο σημείο αυτό αφήσαμε αρκετό σχοινί, ώστε να βαθαίνουμε, πιάνοντας το βάθος των 220 μέτρων.

Τότε οι αρματωσιές μας πήραν πραγματικά φωτιά και οι μύτες των καλαμιών άρχισαν να ζωντανεύουν χορεύοντας από τα δυνατά κεφάλια των μουσμουλιών. Τα πρώτα ψάρια που ανέβηκαν δεν ήταν αξιόλογου μεγέθους. Αυτό έκανε ακόμη μεγαλύτερη την προσμονή μας για κάποιο μεγάλο ψάρι. Αυτό δεν άργησε όταν μια μεγάλη δίκυλη σκορπίνα πιάστηκε στην αρματωσιά του Γιάννη. Το ηθικό μας ανέβηκε και αρχίσαμε να ξαναδολώνουμε εκ νέου τις αρματωσιές μας με τον Αλέξη και τον Παναγιώτη να έχουν τροποποιήσει τις αρματωσιές τους απευθυνόμενοι πλέον στα πιο χοντρά ψάρια του βυθού.

Σε λίγο ένας κιλίσιος μπακαλιάρος καρφώνεται στην αρματωσιά μου και μαζί με τα μουσμούλια κάνει την μύτη του Beast Master να χορεύει τρελά και τα φρένα του Dendu Maru 4000 να ηχούν γλυκά στα αυτιά μου. Επιλέγοντας την αργή ταχύτητα ανόδου από το χειρόγκαζο που διαθέτει ο νέος αυτός μηχανισμός, τα ψάρια ανέβηκαν μεν αργά αλλά ήρθαν όλα όσα πιάστηκαν χωρίς να σκιστούν τα χείλη τους. Τέσσερα μουσμούλια κι ένας μπακαλιάρος στολίζουν πλέον το ψυγείο μου. Η μάχη έχει αρχίσει για τα καλά, αφού τα ψάρια τρώνε σαν τρελά και οι αρματωσιές μας ανεβαίνουν έχοντας πάντα από τρία έως πέντε μουσμούλια πιασμένα επάνω τους. Τα πειράγματα δίνουν και παίρνουν πάνω στο σκάφος και ιδιαίτερα όταν ο Αλέξης και ο Γιάννης έφεραν διαδοχικά ο καθένας από δύο μεγάλα μουγκριά, τα οποία τους έκαναν τις αρματωσιές αγνώριστες από τα στριψίματά τους. 

Σε κάποια φάση του ψαρέματος καταφέραμε να πάρουμε ακόμη μια μεγάλη σκορπίνα και μερικά μεγάλα μισόκιλα μουσμούλια. Με την ώρα να περνάει τόσο γρήγορα δεν καταλάβαμε για πότε ήρθε ή ώρα του γυρισμού. Έχοντας φορτώσει τα ψυγεία μας με ψάρια αλλά και την ψυχή μας με υπέροχες στιγμές απόλαυσης πήραμε ευχαριστημένοι τον δρόμο του γυρισμού.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Fish