ΨΑΡΕΥΟΝΤΑΣ ΕΓΓΛΕΖΙΚΑ

Ο Αύγουστος είναι ο μήνας των διακοπών αλλά και ένας μήνας που μας δίνει αξιόλογα θηράματα. Δεν υπάρχει τόπος προορισμού του Έλληνα που να μην υπάρχει κάπου εκεί κοντά κάποιο λιμάνι ή έστω κάποια βραχώδη ακτή. Έτσι λοιπόν ένας καλός τρόπος για να περάσουμε ιδιαίτερα απολαυστικά το χρονικό διάστημα των διακοπών μας, για όσους βέβαια ασχολούνται με το ψάρεμα, είναι να ασχοληθούμε με την τεχνική του εγγλέζικου ψαρέματος.

Ένα μικρό κασελάκι με τα απαραίτητα σύνεργα και δύο καλάμια δεν νομίζω ότι δεν θα χωρέσουν στο ήδη υπερφορτωμένο αυτοκίνητό σας. Από δολώματα πάντα υπάρχουν σε κάθε τόπο κι έτσι δεν θα βρούμε κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Καλού κακού όμως εσείς προμηθευτείτε και λίγα έτοιμα δολώματα σε ζύμες και μερικές έτοιμες μαλάγρες του εμπορίου σε σακουλάκια, μήπως και συναντήσετε τίποτα ανόρεχτα ψάρια. Για να ασχοληθεί κάποιος με την τεχνική του εγγλέζικου ψαρέματος, πρέπει να γνωρίζει μερικά βασικά πράγματα, όπως να επιλέγει σωστά τον εξοπλισμό του και τον τόπο που θα ψαρέψει. Επειδή πρόκειται για μια απόλυτα εξειδικευμένη τεχνική με πολλές ιδιαιτερότητες και απαιτήσεις τόσο από πλευράς εξοπλισμού όσο και από πλευράς ψαρέματος, ένας κακός εξοπλισμός σίγουρα θα σας απογοητεύσει από την πρώτη στιγμή και θα σας χαλάσει την διάθεση. Ξεκινώντας λοιπόν από το καλάμι, θα επιλέξουμε τα εξειδικευμένα καλάμια γνωστών εταιρειών, με παραβολική δράση ή ημιπαραβολική δράση, σε μήκος από 3,90m έως 4,50m και με βάρος όχι πάνω από 250gr. Ανάλογα με την διάμετρο της πετονιάς που σκοπεύουμε να χρησιμοποιήσουμε θα πρέπει να συνδυάσουμε και το action του καλαμιού. Αυτό θα πρέπει να το προσέξουμε ιδιαίτερα, καθώς πρώτα θα βγάλει όλη του την παραβολή το καλάμι και έπειτα θα μας δώσει την ελαστικότητά της η πετονιά. Αν λοιπόν εμείς επιλέξουμε μια πετονιά με όριο θραύσης μεγαλύτερο από το όριο θραύσης του καλαμιού τότε σε κάποιο δυνατό και μεγάλο ψάρι είναι σίγουρο ότι θα σπάσουμε το καλάμι μας αντί να κοπεί η πετονιά μας. Το ψαρευτικό μας εργαλείο θα συνδυαστεί σωστά με ένα ιδιαίτερα ελαφρύ μηχανισμό που δεν θα ξεπερνά τα 300gr. Αναφέρομαι στα βάρη του καλαμιού και του μηχανισμού, αφού στην τεχνική του εγγλέζικου είμαστε αναγκασμένοι να κρατάμε το καλάμι συνεχώς στα χέρια μας για να έχουμε άμεσο κάρφωμα. Φανταστείτε λοιπόν πως θα νοιώθετε με ένα καλάμι και μηχανισμό που θα ζυγίζουν πάνω από κιλό μετά από αρκετή ώρα. Έτσι λοιπόν όσο πιο ελαφριά εργαλεία χρησιμοποιείτε, τόσο πιο ξεκούραστο ψάρεμα θα κάνετε. Στην αγορά θα βρείτε μηχανισμούς ιδιαίτερα μικρούς αλλά ικανούς να παλέψουν με μεγάλα ψάρια, αφού διαθέτουν αξιόπιστα φρένα και αρκετά ρουλεμάν που κάνουν τις ανακτήσεις ιδιαίτερα ξεκούραστες. Προσοχή στην μπομπίνα η οποία θα πρέπει να έχει λεπτά χείλη, να είναι ιδιαίτερα ρηχή, αφού δεν χρειαζόμαστε πολλά μέτρα πετονιάς, για να έχουμε έτσι όσο το δυνατόν μακρύτερο πέταγμα. Για να γεμίσουμε την μπομπίνα του μηχανισμού θα επιλέξουμε μια πετονιά mach, βυθιζόμενη με μεγάλη ελαστικότητα και αντοχή στον κόμπο, στα γδαρσίματα και τα δαγκώματα. Να είναι μαλακιά και απαλή για να μας δίνει μακρινό πέταγμα. Με μια τέτοια πετονιά θα αποφύγετε τις βερίνες, θα βυθίζεται ευκολότερα, χωρίς να παρασύρεται  από τα ρεύματα, ενώ με την ελαστικότητά της θα συμπληρώνει την παραβολικότητα του καλαμιού, συντελώντας στην απόσβεση στα έντονα κεφάλια των ψαριών. Επειδή εγγλέζικο χωρίς φελλό δεν νοείται, καλό θα είναι να εφοδιαστείτε με διάφορους τύπους φελλών ώστε να είστε σε θέση να αντιμετωπίσετε κάθε είδους συνθήκες. Από την πληθώρα των φελλών που κυκλοφορούν στο εμπόριο, τέσσερα σχήματα είναι αυτά που θα πρέπει να έχουμε βασικά μέσα στο κασελάκι μας. Φελλό σε σχήμα ανεστραμμένης σταγόνας, φελλό σε σχήμα σταγόνας, φελλό σε σχήμα επίμηκες  και φελλό σε σχήμα σφαίρας. Οι φελλοί ανεστραμμένης σταγόνας προσφέρουν καλή πλευστότητα, σε τρικυμιώδη θάλασσα, αλλά και σε ήρεμη θάλασσα, ενώ είναι σταθεροί, παρουσιάζοντας μικρή αντίσταση στα τσιμπήματα των ψαριών. Χάριν του σχήματός τους που στο κάτω μέρος τους είναι μυτερό και επίμηκες. Οι φελλοί σε σχήμα σταγόνας είναι ιδανικοί σε νερά που επικρατούν ρεύματα, προσφέροντας μεγάλη ευαισθησία στα τσιμπήματα. Προτιμήστε τους για λιμάνια και ήρεμη θάλασσα. Το σωστό ερμάτισμα του φελλού μπορεί να μας δώσει πολύ καλά ψάρια, κάμπτοντας την επιφυλακτικότητα και των πιο πονηρών ψαριών, αφού παρουσιάζει μηδενική αντίσταση κατά το τσίμπημα. Έχοντας προμηθευτεί το ειδικό κουτάκι με τα μολυβάκια τα οποία γράφουν τα γραμμάρια που έχει το καθένα απ αυτά και διαβάζοντας τις ενδείξεις που γράφει πάνω στο σώμα του ο φελλός, θα μπορέσετε να ερματίσετε σωστά τον φελλό σας. Ο πρώτος αριθμός πάνω στο σώμα του φελλού δηλώνει τα γραμμάρια που ζυγίζει ο φελλός ενώ ο δεύτερος αριθμός δηλώνει τα γραμμάρια που θα βάλουμε σε μολυβάκια για να ζυγιστεί σωστά ο φελλός.

Την όλη εξάρτηση του εξοπλισμού μας την συμπληρώνει το παράμαλλο που θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο μακρύ και  σε μήκος από 0,80 έως 1,50 μέτρα. Ένα μακρύ παράμαλλο, απομακρύνει το δόλωμα από το σημείο σύνδεσης της μάνας από το παράμαλλο και παράλληλα μας δίνει την δυνατότητα να εκμεταλλευτούμε στο μέγιστο όλη την ελαστικότητα της λεπτής πετονιάς του παράμαλλου στην πάλη μας με κάποιο αξιόλογο θήραμα. Επιλέγουμε αγκίστρια λεπτά και μικρά. Για όσους χρησιμοποιούν ως δόλωμα το Bigattini ιδανικά είναι τα αγκίστρια με Νο 10 – 16, ενώ για όσους χρησιμοποιούν γαρίδα ζωντανή τα Νο 6 – 8, μάνα και φαραώ τα Νο 6 – 8 και φιλέτο ψαριών τα Νο 8 – 10. τα νούμερα είναι απλώς ενδεικτικά και η προσωπική σας επιλογή ανάλογα με τα ψάρια που απευθύνεστε είναι επιβεβλημένη. Πριν από κάθε ψάρεμα απαραίτητη είναι η βυθομέτρηση του βυθού, ώστε να ρυθμίσουμε κατάλληλα το βάθος που ψαρεύει το αγκίστρι μας. Φροντίζουμε το δόλωμά μας να ψαρεύει 2 – 10 cm από τον βυθό, αφού τα ψάρια των λιμανιών αλλά και τα περισσότερα ψάρια όπως ο κέφαλος η τσιπούρα, ο σαργός, η μουρμούρα κ.λ.π., τρώνε κοντά στον βυθό, γιατί εκεί βρίσκουν πάντα την τροφή τους. Ελέγχεται συχνά την βυθομέτρηση, γιατί είναι πολύ πιθανό να χαλάσει μετά από κάποιο πέταγμα. Ο χρυσός κανόνας στην εγγλέζικη τεχνική είναι λίγο μαλάγρωμα και συνεχές, ούτε πολύ πριν το ψάρεμα, ούτε πολύ κατά την διάρκεια του ψαρέματος. Το μυστικό είναι λίγο μαλάγρωμα αλλά συνεχές, ώστε να κρατάει τα ψάρια στο ίδιο μέρος. Πετάμε μικρές ποσότητες για να μην χορτάσουν και σταματήσουν και τρώνε και όταν ανεβάζουμε κάποιο ψάρι. Όταν στην περιοχή που ψαρεύουμε επικρατούν ρεύματα, φτιάχνουμε ημίσκληρες μπάλες μαλάγρας, ώστε να μην παρασύρονται μακριά από το ρεύμα, ενώ όταν επικρατεί ηρεμία ρίχνουμε πιο μαλακή σύσταση. Μην ξεχνάτε τέλος να ρίχνετε ξανά στο νερό τα πολύ μικρά ψαράκια αφήνοντάς τα να μεγαλώσουν. 

Το παρόν άρθρο έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό Fish