ΣΤΑ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΩΝ BLUE FIN

Από τις αρχές Αυγούστου μέχρι και τα τέλη Νοεμβρίου από την Σαμοθράκη μέχρι και τις Σποράδες εμφανίζονται οι κόκκινοι τόνοι ή Blue fin με την επιστημονική ονομασία thunnus thynnus. Πλησιάζουν τις ακτές των περιοχών αυτών σε απόσταση από 1,5νμ. έως 8νμ., σε μεγάλα κοπάδια, ακολουθώντας σταθερά τα δικά τους μεταναστευτικά μονοπάτια. Κάθε χρόνο στα ίδια ακριβώς σημεία που τους είχαμε ψαρέψει παλαιότερα θα τους βρούμε να κυνηγούν κοπαδιαστά διαταράσσοντας πολλές φορές την επιφάνεια της θάλασσας με τα ξενερίσματά τους.
Ο κόκκινος τόνος διαθέτει ένα υπέροχο κόκκινο κρέας και αυτό τον κάνει να αποτελεί τον στόχο πολλών ερασιτεχνών ψαράδων αλλά και επαγγελματιών της περιοχής. Έχει μεγάλο στόμα και μάτια όπως και το κεφάλι του είναι κι αυτό μεγάλο. Το σώμα του είναι στρογγυλωπό με αεροδυναμικό σχήμα και καταλήγει σε ένα μεγάλο ουραίο πτερύγιο που είναι και το κυριότερο όπλο αυτού του ταχύτατου κολυμβητή του οποίου η ταχύτητα ξεπερνά τα 70 χλμ\ω. Τα χρώματά του είναι μπλε σκούρα στην πλάτη που ανοίγουν στα πλευρά και άσπρο ασημί στην κοιλιακή χώρα.

Χάρις στο διαφορετικό κυκλοφοριακό σύστημα που διαθέτει απ’ όλα τα άλλα ψάρια, διαθέτει απίστευτα μεγάλη δύναμη και ενέργεια που μπορεί να εξουθενώσει ακόμη και τον πιο δυνατό ψαρά. Κινείται κοπαδιαστά όταν είναι μικρός σε μέγεθος από τρια έως 50 κιλά, ενώ σε μεγαλύτερα μεγέθη κινείται σε ολιγάριθμες ομάδες. Αυτή την εποχή τα ψάρια που ψαρεύονται συνήθως φτάνουν τα 7 έως 35 κιλά βάρος περίπου και πολλοί είναι οι φίλοι της συρτής που τραβούν πίσω τους τα τεχνητά ή τα νωπά δολώματα με την ελπίδα να ακούσουν το κλίκερ του μηχανισμού τους να τσιρίζει ευχάριστα.

Γνωρίζοντας από το παρελθόν από την συχνή μας επαφή με τα ψάρια αυτά τις διατροφικές τους συνήθειες και τα μεταναστευτικά τους μονοπάτια, τα αναζητήσαμε και φέτος στα ίδια ακριβώς σημεία και δεν πέσαμε έξω. Η αδυναμία του τόνου είναι τα ψάρια που κινούνται κοπαδιαστά όπως η σαρδέλα, ο γάβρος, το σκουμπρί, τα καλαμάρια κ.λ.π.

Ξεκινώντας από το φυσικό λιμάνι της Κεραμωτής που βρίσκεται στον κόλπο της Καβάλας, λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη, ανοιχτήκαμε σε μια απόσταση 8ν.μ. σε σημεία που είχαμε αποθηκεύσει στο GPS. Παρατηρώντας προσεχτικά τον ορίζοντα αναζητούμε τα σημάδια που φανερώνουν την κυνηγετική δραστηριότητα των τόνων. Όταν οι τόνοι βρίσκονται σε κυνηγετική φρενίτιδα, περικυκλώνουν τα κοπάδια των ψαριών, ωθώντας τα προς την επιφάνεια, όπου εκεί πλέον με επιθέσεις στο κοπάδι το αποδεκατίζουν. Αυτή την δραστηριότητα την αντιλαμβάνονται οι γλάροι από μακριά και σπεύδουν στην περιοχή για να πάρουν το δικό τους μερτικό με συχνούς κύκλους πάνω από το κοπάδι και απότομες βουτιές στο νερό. Αυτά είναι τα σημάδια που αναζητούσαμε και δεν αργήσαμε να τα εντοπίσουμε σε απόσταση 7 ν.μ. από την ακτή. Τα ψάρια έτρωγαν με μεγάλη μανία κάνοντας την επιφάνεια της θάλασσας να αφρίζει με τα συχνά τους ξενερίσματα και τους γλάρους να βουτούν συνέχεια. Αμέσως μειώσαμε ταχύτητα στο σκάφος και αφού προσαρμόσαμε στις καλαμοθήκες τέσσερα καλάμια Beast Master της εταιρείας Shimano με διαφορετικό action το καθένα, ξεκινώντας από 15-20lbs, 20-30lbs, 30-50lbs και 50-80lbs με μηχανισμούς τον tecota 600LC, τον TLD 25, τον TLD 2 SPEED 30 και τον ηλεκτρικό DENDOU MAROU της ίδιας εταιρείας, φορτωμένοι όλοι με antares special dyneema 50lbs. Για παράμαλλα επιλέξαμε την αόρατη πετονιά sakana διαμέτρου 0,43 και 0,57mm ανάλογα με το μέγεθος των τεχνητών.

Αφήσαμε το πρώτο τεχνητό να ψαρεύει σε απόσταση 60 μέτρων, το δεύτερο σε απόσταση 50 μέτρων, το τρίτο σε απόσταση 40 μέτρων και το τέταρτο σε απόσταση 30 μέτρων, χωρίς να κάνουμε χρήση βαριδιών και με ψαράκια της river2sea και της Rapala σε διαφορετικά χρώματα σε μεγέθη 14 και 18 cm. Ρυθμίσαμε την ταχύτητα μας στα 5-7ν.μ. και με κυκλικές κινήσεις γύρω από το κοπάδι τραβήξαμε τις συρτές μας. Από την μέχρι τώρα εμπειρία μου όταν βλέπω τόνους να βρίσκονται σε κυνηγετική δραστηριότητα σε ζωντανά θηράματα οι πιθανότητες να χτυπήσει κάποιος στα τεχνητά μας είναι από μηδαμινές έως ελάχιστες. Έτσι κι έγινε και στην περίπτωσή μας, παρ’ όλο που επιμείναμε αρκετά δεν είχαμε τα επιθυμητά αποτελέσματα, έτσι επιλέξαμε να απομακρυνθούμε από το σημείο και να κινηθούμε σε κάποιο άλλο από τα αποθηκευμένα στο GPS σημείο. Το πρώτο ψάρι χτύπησε και το κλίκερ του μηχανισμού tecota 600 LC ήχησε  στα αυτιά μας ευχάριστα, βγάζοντάς μας από την ραστώνη της απραξίας. Κράτησα για λίγο την ίδια ταχύτητα μήπως και χτυπήσει και κάποιο άλλο ψάρι αλλά βλέποντας την μπομπίνα του μηχανισμού να αδειάζει επικίνδυνα χαμήλωσα ταχύτητα και έβαλα το καλάμι στην ζώνη μάχης.

Αμέσως οι σύντροφοί μου μάζεψαν τα υπόλοιπα καλάμια δίνοντάς μου ελεύθερο πεδίο για να παλέψω με το ψάρι. Καθώς σφίγγω τα φρένα από το star drag βλέπω ότι το ψάρι συνεχίζει να μου παίρνει νήμα, πράγμα που με κάνει να αντιληφθώ πως έχω να κάνω με έναν μεγάλο αντίπαλο βάρους πάνω από 15 κιλά. Το καλάμι 15-20 lbs με μήκος 2,10 μέτρα δίνει μια τέλεια παραβολή προστατεύοντας το σύνολο της αρματωσιάς, κάνοντάς με να καρδιοχτυπώ στα απότομα κεφάλια του ψαριού, γνωρίζοντας ότι στο τέλος του νήματος έχω προσαρμόσει παράμαλλο διαμέτρου 0,43mm, ιδιαίτερα ψιλό για την συγκεκριμένη περίπτωση. Το ψάρι στο πρώτο του φευγιό έχει πάρει 170 μέτρα νήματος από τον μηχανισμό και μου δίνει ελάχιστα μέτρα στα πρώτα είκοσι λεπτά της μάχης. Ο μικρός αλλά θαυματουργός μηχανισμός ανταποκρίνεται τέλεια με τα φρένα του να μην με προβληματίζουν, αφού αντιδρούν άψογα στα γρήγορα κεφάλια του ψαριού. Για μια στιγμή το ψάρι τρέχει με κατεύθυνση προς το μέρος μου με σκοπό να χαλαρώσει την πίεση και να απαλλαγεί από την σαλαγγιά του τεχνητού.

Με γρήγορες κινήσεις κερδίζω αρκετά μέτρα μειώνοντας έτσι την απόσταση που μας χωρίζει στα 40 μέτρα. Από δω και πέρα η μάχη γίνεται πιο σκληρή, πότε τα 40 μέτρα στον μετρητή του μηχανισμού γίνονται είκοσι και πότε τα είκοσι γίνονται σαράντα. Η αδρεναλίνη στα ύψη, ενώ τα πρώτα σημάδια κόπωσης εμφανίζονται ύστερα από μια σαρανταπεντάλεπτη μάχη. Τα χέρια μου αρχίζουν να πονούν και το ψάρι δεν δείχνει να το βάζει κάτω, χαρίζοντάς μου μόνο λίγα μέτρα κάθε φορά. Τα τελευταία μέτρα είναι βασανιστικά αλλά και ταυτόχρονα απολαυστικά με κυνηγό και ψαρά να δίνουν ο καθένας την δική του μάχη. Η μεγάλη σκούρα μπλε σιλουέτα του τόνου άρχισε να πλησιάζει επιτέλους στην επιφάνεια. Έκανε μεγαλόπρεπα τέσσερις γύρους γύρω από το σκάφος και πλησιάζοντας προς το μέρος μου έδωσε την ευκαιρία να το καρφώσω με τον γάντζο και να τον ανεβάσω στο σκάφος. Ένα πανέμορφος κόκκινος τόνος βρίσκεται πάνω στο σκάφος πιασμένος από ένα δεκατεσσάρι Rapala χρώματος μοβ. Η χαρά όλων είναι μεγάλη αφού καταφέραμε με τόσο λεπτά εργαλεία να φέρουμε επάνω ένα ψάρι βάρους δεκαοκτώ κιλών όπως έδειξε αργότερα η ηλεκτρονική μας ζυγαριά. Ευτυχισμένοι και χαρούμενοι παίρνουμε τον δρόμο του γυρισμού απολαμβάνοντας την διαδρομή μέχρι το ήσυχο λιμανάκι της Κεραμωτής.
Το παρόν άρθρο έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό Fish